Sabi ng mga kaibigan ko I should move on na, give up.
Bakit?
Bakit ko gagawin yun?
Di naman nila nakikita siya kung paano ko siya nakikita.
Di nila alam na sa tuwing tinitingnan ko siya nakikita ko ang mundo.
Di nila alam na sa tuwing magkahawak kami ng kamay nalilimutan ko lahat ng problema and alam ko na safe ako at wala sinuman o anuman ang makakasakit sa akin.
Bakit kailangan give up or move on?
Di nila alam o maybe ma-imagine man lang kung gaano siya kahalaga para sa akin.
I wish for once, just once, they step on my shoes and walk a block. Pero di na nila kailangan pa maglakad ng ganyun kalayo, kasi isang hakbang lang at babawiin na nila ang lahat ng "get over him" advices na pinayo nila sa akin.
Marealize nila ang sayang nadarama ko pag kasama siya. Na parang kaya ko gawin lahat. Para harapin ang bukas.
Na siya ang lakas ko upang makaya ko lahat. Na siya ang calming force ko pag ang buhay ko ay in chaos.
Marealize nila na the problem is not with us.
AT ang isa mahalaga nilang marerealize ay moving on or giving up is simply not an option.
Marco, Egay, Aris and Teddy sorry for bailing out last night and made you worry about me. I just can't breathe and I just don't want to be a faker.
Comments
Post a Comment